یادداشت اختصاصی شرق گیلان نیوز 》لاهیجان، به معنای «شهر ابریشم»، یکی از قدیمی‌ترین شهرهای شمال کشور است. شهری با پیشینه‌ای درخشان که نه‌تنها تاریخی، بلکه یکی از مراکز مهم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دیار کهن گیلان به شمار می‌رود. این ادعا نیازی به اثبات ندارد چراکه با تورقی کوتاه در تاریخ، نام لاهیجان را در جای‌جای کتب قدیمی خواهید یافت.
لاهیجان همواره دارالممالک شرق گیلان و مرکز «بیه‌پیش» بوده است.
اما این مرکز مهم این روزها حال و روز خوشی ندارد. هرچه زمان می‌گذرد نه‌تنها نشانی از بهبود دیده نمی‌شود، بلکه شرایط در بسیاری از حوزه‌ها بدتر نیز شده است. روزمرگی و بی‌برنامگی در سال‌های اخیر به‌شدت موج می‌زند، از وضعیت اسف‌بار راه‌های آسفالته روستایی گرفته تا عدم گسترش و بهسازی جاده‌های منتهی به شهر که سال‌هاست حال‌وروز خوبی ندارند.
ترافیک سنگین و همیشگی ورودی‌های شهر نیز به امری عادی و خسته‌کننده برای شهروندان تبدیل شده است. کمربندی لاهیجان عملاً به بخشی از محدوده شهری بدل شده و کارکرد اصلی خود را از دست داده است.
کافی است این شرایط را با شهر همجوار آستانه‌اشرفیه مقایسه کنیم؛ شهری که تنها در همین سال جاری دو پروژه پل روگذر و غیرهمسطح—که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اساساً ضرورتی نداشت—در آن کلید خورده است. این در حالی است که شهروندان لاهیجان و گردشگران پرشمار آن، به‌ویژه در آخر هفته‌ها و ایام تعطیل ناچارند ساعت‌ها در ترافیک سنگین وقت، انرژی و هزینه صرف کنند.
عدم گسترش متناسب شهر رودبنه و همچنین نبود بازتعریف در ایجاد یک شهر جدید برای توسعه آتی شهرستان لاهیجان از دیگر عوامل قابل اشاره است. برای درک بهتر این موضوع، نگاهی به شهرستان همجوار دیگر لنگرود کافی است. کومله، اطاقور و در سال‌های اخیر چاف و چمخاله نمونه‌های روشنی از توسعه هدفمند هستند. با نگاهی ساده به جاده‌های ارتباطی این مناطق می‌توان دریافت که قطار پیشرفت آن‌ها با سرعتی به‌مراتب بیشتر از قطار توسعه لاهیجان در حرکت است.
اما اتفاق عجیب‌تر و تلخ‌تر که در یکی دو سال اخیر بیش از پیش به چشم می‌آید، کاهش محسوس حضور مسئولان رده‌بالای استانی در لاهیجان است. مقایسه‌ای ساده میان حضور استاندار و مدیران کل در لاهیجان و لنگرود، مؤید همین واقعیت است. در بسیاری از مراسمات رسمی، افتتاح پروژه‌ها یا بازدیدهای میدانی برای تخصیص بودجه، گویی عامدانه مانعی برای حضور آن‌ها در لاهیجان وجود دارد.
اما واقعاً چه بر سر لاهیجان آمده است؟
شاید یکی از دلایل اصلی را باید در ضعف برنامه‌ریزی مدیران پیشین شهرستان جست‌وجو کرد. فرماندار، معاونان، بخشداران و بسیاری از رؤسای ادارات منصوب‌شده در دولت قبل، با برنامه‌ریزی توسعه‌محور بیگانه بودند. هرچند فرماندار فعلی لاهیجان، که از بدنه وزارت کشور است، با تلاش‌ها و پیگیری‌های فراوان درصدد جبران کاستی‌های گذشته برآمده است. تعریف پروژه‌هایی مانند پل غیرهمسطح در ورودی شهر و همچنین طرح ایجاد یک شهر ساحلی جدید برای اخذ مجوز و بودجه، از جمله نشانه‌های این تلاش‌هاست.
با این حال با گذشت بیش از یک‌ونیم سال از عمر دولت وفاق، عدم تغییر در رؤسای برخی ادارات—با وجود ضعف‌های آشکار—به یکی از نقدهای جدی افکار عمومی تبدیل شده است. قطار توسعه لاهیجان همچنان بسیار کند حرکت می‌کند و اگر علت آن را از مردم بپرسید، اغلب به یک نام می‌رسید:
حاج سلمان زارع جلیسه، نماینده شهرستان لاهیجان.
ایشان تا امروز نتوانسته‌اند انتظارات را برآورده کنند و فاصله‌ای معنادار با یک نماینده تراز و مطالبه‌گر دارند. از قضا، شهرستان‌های همجوار یعنی لنگرود و آستانه‌اشرفیه از نمایندگانی کاربلد بهره می‌برند. در نزدیک به دو سال گذشته، حاج سلمان زارع جلیسه چنان در سایه قدرت نمایندگان لنگرود و آستانه قرار گرفته که نتیجه آن، تخصیص اعتبارات قابل‌توجه به آن دو شهرستان و بی‌بهره‌ماندن لاهیجان بوده است؛ موضوعی که عملاً دست فرماندار لاهیجان را نیز برای پیشبرد اهداف توسعه‌ای بسته است.
برای اثبات این ادعا، کافی است نگاهی به کانال‌های اطلاع‌رسانی این سه نماینده بیندازید. در کانال‌های نجفی و لاهوتی، گزارش حضور در کمیسیون‌های تخصصی مجلس، وزارتخانه‌ها و بازدید از پروژه‌ها به‌وفور دیده می‌شود؛ اما در کانال حاج سلمان زارع جلیسه، عمدتاً خبر حضور در مجالس ختم، عیادت از بیماران و حتی انتشار آگهی ترحیم مشاهده می‌شود. تفاوت از زمین تا آسمان است.
به همین دلایل باید پذیرفت که امروز—هرچند بسیار تلخ و دردناک—لاهیجان دیگر مرکز ثقل شرق گیلان نیست. دو شهر همجوار با تمام توان در تلاش‌اند تا این گوی رقابت را بربایند.
هدف این یادداشت تخریب نیست. نگارنده به‌عنوان یک شهروند دغدغه‌مند، با احترام به شخصیت انسانی نماینده محترم لاهیجان، از ایشان درخواست می‌کند با توجه به در پیش‌بودن انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس، از سمت خود استعفا دهند تا فرصت خدمت به فردی دیگر سپرده شود. امید آن است که مردم شریف لاهیجان این‌بار با آگاهی و بینشی دقیق‌تر، انتخابی شایسته برای آینده شهر خود داشته باشند.
لازم به ذکر است که ایشان نماینده مردم لاهیجان و سیاهکل هستند، اما به دلیل عدم اشراف نگارنده به شرایط شهرستان سیاهکل از اظهار نظر در این خصوص خودداری شده است.